Alfons Kułakowski urodził się w 9 maja 1927 roku w Osiczynie koło Berdyczowa, skąd wraz z rodziną został przymusowo przesiedlony na Syberię.

W 1944 roku uciekł do Kazachstanu, a rok później rozpoczął studia malarskie w Ałmaty. W 1952 roku miał tam swoją pierwszą, indywidualną wystawę, a w następnym roku przeniósł się do Samary. W 1992 roku wrócił do Ałmaty.

Repatriant

Jego prace były wystawiane w Moskwie, Leningradzie, Samarze i innych miastach Rosji.  W 1997 roku uzyskał polskie obywatelstwo i ze starszym bratem Mieczysławem przyjechał do Polski jako repatriant.

Bracia Kułakowscy, z żoną i córką Mieczysława, zamieszkali w Witoszewie w powiecie iławskim. Tam Alfons Kułakowski gromadził swoje prace - przywiezione z Rosji i tworzone już na miejscu.

Utrata dorobku

W lutym 2009 roku został zaproszony na wystawę do Pałacu Narodów w Brukseli. Wówczas spłonął dom w Witoszewie, a w nim około sześciu tysięcy zgromadzonych obrazów.

Artysta nie poddał się i nadal tworzył. Dzięki funduszom uzyskanym ze sprzedaży obrazów prezentowanych w Brukseli, rodzina Kułakowskich mogła odbudować dom w Witoszewie.

Od kilku lat Alfons Kułakowski mieszkał w Olsztynie. Zmarł w wieku 93 lat.

Posłuchaj wywiadu:

Na tropie kultury: wystawa obrazów Alfonsa Kułakowskiego