W Muzeum Narodowym od czwartku 12 października można oglądać prace legendarnego hiszpańskiego artysty Pabla Picassa. Wśród nich są m.in. grafiki, ceramiki i ilustracje książkowe.

Wystawa składa się z czterech części. – W pierwszej sali oglądamy cztery litografie, następnie jest sala dwóch rywalek, jest tam portret Françoise Gilot i portret jej następczyni, drugiej żony Picassa, czyli Jacqueline Roque. Następnie mamy część poświęconą mitologii, w której są ilustracje do różnego rodzaju opowiadań – podaje kustosz Anna Manicka.

Na wystawie nie zabrakło również wątków polskich. – Możemy na niej zobaczyć znaną z polskiej kolekcji „Głowę dziewczyny”, ale też powielaną w różnych wariantach grafikę dziewczyny w podhalańskim kożuszku. Picasso był zafascynowany kulturą polską – mówi dyrektor Muzeum Narodowego Łukasz Gaweł.

Picasso w Warszawie – co można zobaczyć?

Wystawa „Picasso” podzielona jest na cztery działy: Odnalezione piękno; Dziedzictwo mitów; Ceramiczne oblicza; Polskie akcenty. Według kuratorki tak prezentowana twórczość odpowiada na pytania o koncepcję piękna artysty i jak zmieniała się jego sztuka.

– Blisko 60 proc. prezentowanych prac pochodzi z kolekcji Museo Casa Natal Picasso – Muzeum Dom Narodzin Picassa w Maladze, a ok. 40 proc. ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie – mówi Manicka.

Ideał piękna

Ideał piękna to motyw przewodni pierwszej części wystawy. Picasso poszukiwał go w świecie antyku – odnalazł tam dzieła, które posłużyły mu jako punkt odniesienia dla rozwinięcia własnych idei twórczych. Uwagę zwraca bogactwo witalnych przedstawień nagich postaci i poszanowanie proporcji.

Ten klimat klasycznej harmonii jest widoczny także w późniejszych pracach artysty, powstałych po hiszpańskiej wojnie domowej (1936–39) i II wojnie światowej. Antyczne i renesansowe inspiracje widoczne są m.in. na rycinach z przedstawieniami kameralnych, intymnych scen rodzajowych oraz wizerunkach partnerki artysty, Françoise Gilot.

Dziedzictwo mitów

Druga część ekspozycji opowiada o Maladze, miejscu narodzin i pierwszych lat Picassa, o mieście, którego historia liczy sobie blisko 3000 lat. Założyli je feniccy żeglarze w VIII wieku przed Chr., potem ten ośrodek handlowy nad brzegiem Morza Śródziemnego stał się miastem Cesarstwa Rzymskiego, a mity greckie i rzymskie zostały włączone do lokalnej kultury.

Trzy postacie mitologiczne – Minotaur, centaur i faun – szybko i na trwałe zawładnęły wyobraźnią artysty. Na wystawie znajdą się ich liczne przedstawienia.

Ceramiczne oblicza

Trzecia część ekspozycji dotyczy pobytu artysty na Lazurowym Wybrzeżu, gdzie zajął się on ceramiką i eksperymentował z różnymi technikami zdobienia naczyń.

W ciągu około 20 lat wymodelował, ukształtował, zaprojektował, ozdobił, wyrył i wyrzeźbił ponad 3500 przedmiotów z gliny. Na wystawie prezentowane ceramiczne półmiski oraz dzbany z wizerunkami postaci mitologicznych, zwierząt, roślin i pokarmów.

Polskie akcenty

Finałem ekspozycji jest część nazwana „Polskie akcenty”. Był rok 1948. Na szlaku artysty znalazły się m.in. Warszawa i Kraków.

Pamiątką po wizycie w krakowskich Sukiennicach były zakupione przez Picassa haftowane kożuszki. Okrycie to pojawia się w późniejszych pracach artysty, m.in. w słynnej serii litografii „Kobieta w fotelu”.

W stolicy artysta odwiedził Muzeum Narodowe, któremu podarował kolekcję ceramicznych półmisków oraz grafiki. Wszystkie te wątki są obecne na wystawie.

Ekspozycja w MNW jest realizowana z okazji 50. rocznicy śmierci artysty oraz objęcia przez Hiszpanię Prezydencji Rady Unii Europejskiej.

Kuratorami wystawy są Mario Virgilio Montanez Arroyo (Museo Casa Natal Picasso); Anna Manicka (Muzeum Narodowe w Warszawie). Ekspozycja powstała dzięki współpracy z Museo Casa Natal Picasso w Maladze, Instytutem Cervantesa w Warszawie oraz Turespana.

Wystawa odbywa się pod patronatem Ambasady Hiszpanii w Polsce. Dofinansowana została ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Mecenasem wystawy jest Santander Bank Polska.

Wystawa „Picasso” będzie dostępna dla publiczności od 12 października do 14 stycznia przyszłego roku.

Czytaj też: Cykl RDC „Śluby Profesorskie i Zemsta Literaturoznawców” w Roku Aleksandra Fredry