Od dłuższego czasu Narodowe Archiwum Cyfrowe próbowało zidentyfikować niezwykłą piękność, której fotografia ukazała się na łamach się na łamach Ilustrowanego Kuryera Codziennego. To tam zostało zamieszczone zdjęcie kobiety, z informacją o wygranej w konkursie piękności na balu w Reducie Towarzystwa Strzeleckiego w Krakowie w 1927 roku. Inna fotografia przedstawia te samą kobietę jako łuczniczkę w roku 1926.



-  Przygotowywałam się do konferencji naukowej i przeglądałam zbiory. Rozpoznałam tę twarz, ponieważ jest bardzo charakterystyczna. Podpis pod zdjęciem mówił, że jest to Irena Otorowska-Jakubowska - opowiada Magdalena Hartwig z Oddziału Zbiorów Fotograficznych Narodowego Archiwum Cyfrowego. - To był czysty zbieg okoliczności. Dzięki informacjom z czasopisma mogliśmy przypuszczać, że tajemnicza kobieta przed wojną mieszkała w Krakowie. Niestety na tym trop się urywał - dodaje Hartwig.

Szczęśliwy finał

W pewnej warszawskiej kamienicy jeszcze od czasów wojny przechowywany jest album z fotografiami zagadkowej postaci. Teraz już wiadomo, że jest to Irena Otorowska-Jakubowska. Przypadkiem udało się powiązać postać z IKC z kobietą ze zdjęć. Okazało się, że dziennikarze „Ilustrowanego Kuryera Codziennego” najprawdopodobniej popełnili błąd. Kobieta miała na imię Irena, a nie Maria, jak podpisano fotografię w gazecie z 1927 roku.

Irena Otorowska urodziła się w 1903 roku w Warszawie. Dzieciństwo i młodość spędziła w Krakowie. Pochodziła z rodziny mieszczańskiej. Jako młoda dziewczyna uczestniczyła w balach organizowanych w Krakowie. Właśnie na jednym z nich - w Reducie Towarzystwa Strzeleckiego w 1927 roku - została wybrana laureatką konkursu piękności. Podczas tego wydarzenia zrobiono zdjęcie, dzięki któremu po latach udało się zidentyfikować postać z albumu. Otorowska zmarła w połowie lat 60-tych. Obecnie żyją jej dzieci, wnuki, prawnuki oraz praprawnuczek, będący spadkobiercami albumu. Wkrótce rodzina, która przez ponad 70 lat przechowywała album, dzięki pośrednictwu NAC, będzie mogła oddać go prawowitym właścicielom. - Historia odnalezienia właścicieli albumu pokazuje, że warto promować cyfrową archiwistykę. Po prostu jest ona osiągalna dla wszystkich - mówi Marianna Otmianowska, dyrektor Narodowego Archiwum Cyfrowego.