Syn zmarłej Tomasz Retmaniak mówił, że jego mama miała w swoim życiu trzy miłości: jego ojca, jego samego oraz Polskie Radio i teatr. "Wracała do tego radia i wracała do tego teatru do ostatnich właściwie minut swojego świadomego życia" - podkreślał syn Anny Retmaniak. Aktor Ignacy Gogolewski, który znał zmarłą 50 lat, dziękował jej za rozszerzenie wiedzy na temat teatru. - Ta nauka nie poszła w las - wiele nauczył się i teatr radiowy i teatr telewizyjny i sam teatr. Dlaczego? Bo Ania miała do nas klucz - mówił Ignacy Gogolewski. List od prezesa Polskiego Radia Andrzeja Rogoyskiego odczytał dyrektor teatru radiowego Janusz Kukuła. Prezes publicznego nadawcy podkreślał zasługi zmarłej dla Polskiego Radia. - Wśród jej rozmówców byli najwybitniejsi ludzie sceny i filmu, najwięksi polscy artyści. W stworzonym przez nią archiwum, które zasiliło Archiwum Polskiego Radia, pozostaną setki godzin nagrań, które będą wykorzystywane dopóki będzie istnieć Polskie Radio - napisał Andrzej Rogoyski.

Aktorka Grażyna Barszczewska wspominała, że Anna Retmaniak kochała teatr i aktorów, a oni odwzajemniali jej tę sympatię. Dziennikarze radiowej Jedynki żegnali "Kwiatusię", bo tak nazwał ją kiedyś Andrzej Matul. - Kwiatusia była prawdziwą damą, która patrzyła prosto w oczy jak rozmawiała. W tych oczach była ogromna uwaga, zasłuchanie, otwartość i sympatia ogromna - ona tak ludzi traktowała i myślę, że dlatego wszystkie te audycje, które robiła miały taki posmak prywatnego, przyjacielskiego spotkania - mówił Andrzej Matul.

Anna Retmaniak pracę w Polskim Radiu rozpoczęła od współpracy z redakcją Muzyki i Aktualności. W 1956 roku nadawała relacje z Węgier, gdy trwało tam powstanie. Od lat 60. XX wieku pracowała w redakcji literackiej. Wkrótce na antenie pojawiła się jej autorska audycja "Konfrontacje" - czyli dyskusje o literaturze i sztuce, od 1968 roku przez wiele lat prowadziła "Portret słowem malowany". Koncepcja audycji polegała na prezentacji sylwetek wybitnych aktorów i ludzi teatru, ich życia prywatnego i zawodowego, również w opiniach kolegów i współpracowników. Anna Retmaniak była również autorką audycji "Gdy zgasną światła rampy". Były to rozmowy z aktorami, reżyserami oraz psychologami, z telefonicznym udziałem słuchaczy. Autorka dwóch książek: "Zapomniany smak truskawek" (1994) oraz "Portret słowem malowany" (2013). Ta ostatnia jest barwną i wzruszającą opowieścią o jej radiowej drodze, o polskich aktorach, reżyserach i scenografach, o wielkiej i głębokiej miłości do teatru i radia.

Dziennikarkę uhonorowano wieloma nagrodami i odznaczeniami branżowymi oraz państwowymi. W 2011 roku otrzymała od prezydenta Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, a w 2013 - Honorowy Wielki Splendor dla wybitnych twórców teatru radiowego. W 1972 roku została nagrodzona Złotym Mikrofonem Polskiego Radia.