"Wielka strata dla kultury". Ostatnia droga Kazimierza Korda

  • 12.06.2021 12:56

  • Aktualizacja: 03:27 26.07.2022

W Krzeszowicach koło Krakowa odbyły uroczystości pogrzebowe zmarłego 29 kwietnia Kazimierza Korda – wybitnego dyrygenta, wieloletniego dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Narodowej w Warszawie. Pogrzeb ma charakter państwowy. W imieniu prezydenta Andrzeja Dudy list pożegnalny odczytał prezydencki doradca – Tadeusz Deszkiewicz.
Pogrzeb Maestro rozpoczął się o godz. 13:00 w kościele pw. św. Marcina z Tours. W trakcie uroczystości doradca społeczny Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej i prezes Polskiego Radia RDC Tadeusz Deszkiewicz odczytał okolicznościowy list prezydenta.

"Odejście Maestro Kazimierza Korda jest ogromną stratą dla naszej kultury narodowej, ale pamięć o Nim będzie trwać na kartach entuzjastycznych recenzji i opracować muzykologicznych, a także dzięki kilkudziesięciu płytom nagranym w kraju oraz dla czołowych wytwórni światowych" - napisał Andrzej Duda.



Z kolei o godz. 15:00 w Urzędzie Miejskim w Krzeszowicach rozpoczęło się spotkanie upamiętniające zmarłego.

– Będę robił wszystko, aby być dyrygentem. Ten proces samoświadomości zaczął się u mnie dość szybko […]. Przez wielką skalę doświadczeń dochodziłem do orkiestry – mówił Maestro w 2019 roku w audycji Radia dla Ciebie „Co słychać?”. Kazimierz Kord opowiadał m.in. o swojej autobiografii pt. „Epizody”. Całość TUTAJ.

Wybitne zdolności

Kazimierz Kord urodził się 18 listopada 1930 na Podgórzu w Krakowie. W latach 1949-55 studiował grę na fortepianie u Władimira Nilsena w Konserwatorium w Leningradzie. Następnie od 1956 do 1960 r. uczył się dyrygentury w klasie Artura Malawskiego i Witolda Krzemieńskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie.

W latach 1962- 69 był związany, jako jeden z najmłodszych szefów teatrów operowych na świecie, z Miejskim Teatrem Muzycznym w Krakowie. W ciągu ośmiu lat przygotował tam około 30 premier operowych i baletowych. Przez cztery lata był również szefem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach.

W latach 1960-62 był chórmistrzem i dyrygentem w Operze Warszawskiej. Od 1977 r. do 2001 r. kierował Filharmonią Narodową w Warszawie. Za dyrekcji Kazimierza Korda Filharmonia Narodowa w Warszawie ugruntowała swoją pozycję na świecie. Dyrygent odbył kilkadziesiąt podróży koncertowych z orkiestrą i chórem filharmonii. Współpracował jednocześnie z wieloma orkiestrami poza granicami Polski – w Europie, Japonii i Ameryce. Jednocześnie był dyrygentem Orkiestry Südwestfunk w Baden-Baden (1980-86). W latach 2005-2006 był dyrektorem muzycznym Teatru Wielkiego – Opery Narodowej.

Przez wiele lat prowadził działalność artystyczną w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, gdzie dyrygował m.in. spektaklami „Damy Pikowej”, „Aidy”, „Cosi fan tutte” i „Borysa Godunowa” podczas otwarcia sezonu 1977/1978, a także w Operze w San Francisco, gdzie kierował wykonaniami m.in. „Falstaffa” i „Otella”. W Europie współpracował m.in. z teatrami operowymi Amsterdamu, Monachium, Düsseldorfu, Londynu (Covent Garden) i Kopenhagi (Królewska Opera).

Dyrygował również wieloma orkiestrami amerykańskimi – m.in. w Chicago, Cleveland, Pittsburghu, Detroit, Dallas i Cincinnati – oraz europejskimi – m.in. w Londynie (Covent Garden), Monachium (Staatsoper), Paryżu, Berlinie, Wiedniu, Rzymie, Amsterdamie, Leningradzie, Hamburgu, Kolonii, Frankfurcie nad Menem, Moskwie i Stuttgarcie.

Bogaty repertuar

W jego repertuarze były m.in. interpretacje dzieł współczesnych, prezentowanych np. podczas koncertów Warszawskiej Jesieni, Forum Lutosławskiego i Festiwalu w Donaueschingen. Dokonał wielu nagrań dla renomowanych firm płytowych, m.in. wydał albumy z utworami Jeana Sibeliusa i „4. Symfonią” Czajkowskiego z New Philharmonia Orchestra (Decca), „Fidelio” Ludwiga van Beethovena, „Requiem” Verdiego z cyklu Polskie Nagrania. Zrealizował też wiele nagrań telewizyjnych dla nadawcy radiowo-telewizyjnego Südwestfunk (m.in. msze Josepha Haydna, „Requiem” Mozarta, utwory Karola Szymanowskiego i George’a Gershwina). Był inicjatorem „Forum Lutosławskiego” – cykli koncertów połączonych z prezentacją sztuk wizualnych oraz forum dyskusyjnym.

Otrzymał takie wyróżnienia, jak m.in. Nagrodę Krytyki podczas Biennale Muzycznego w Berlinie (1971), Złotego Orfeusza na Festiwalu Warszawska Jesień (1972), tytuł dyrygenta roku w Monachium (1972,) Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida (2002). W 1976 r. odebrał od Ministra Spraw Zagranicznych dyplom uznania za wybitne zasługi w propagowaniu polskiej muzyki za granicą, w 1977 – Nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki, w 2001 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 2005 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Diamentową Batutę – wyróżnienie Zarządu Polskiego Radia.

Źródło:

RDC

Autor:

RDC