Wieczór specjalny w RDC. Wspomnienie aktorki Barbary Krafftówny w słuchowisku i audycji
23.01.2022 12:24
Aktualizacja: 22:34 15.08.2022
W Radiu dla Ciebie wspomnienie wybitnej aktorki filmowej, teatralnej i radiowej - Barbary Krafftówny. Artystkaa zmarła w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie w wieku 93 lat. Wielokrotnie gościła w audycjach Radia dla Ciebie. Wystąpiła też w "Moralności pani Dulskiej" w adaptacji Dyrektor Literackiej RDC, Aleksandry Głogowskiej.
4
RDC
Wieczór zaczniemy o godzinie 18:00 przypomnieniem wyjątkowego słuchowiska przygotowanego w ubiegłym roku przez Teatr Radia dla Ciebie.
To radiowa adaptacja "Moralności pani Dulskiej" Gabrieli Zapolskiej. Barbara Krafftówna wystąpiła w tytułowej roli - Anieli Dulskiej. Towarzyszył jej równie wybitny aktor - Franciszek Pieczka. Słuchowisko powstało w związku z 10. edycją Narodowego Czytania.
Artystka wielokrotnie gościła także w audycjach Radia dla Ciebie. O godzinie 20:00 powtórka audycji "Trzeba marzyć" z 2018 roku. Z Barbarą Krafftówną o życiu prywatnym i zawodowym rozmawiali Nula Stankiewicz i Janusz Strobel.
Barbara Krafftówna
Artystka, urodzona 5 grudnia 1928 r. w Warszawie, od wielu lat cieszyła się sympatią widzów i słuchaczy. Już w czasie wojny uczyła się tańca i pantomimy; uczęszczała też na zajęcia konspiracyjnego Studia Dramatycznego Iwa Galla. W 1945 roku na nowo podjęła naukę w Studiu, które po wojnie działało przy Teatrze Starym w Krakowie. W 1946 r. wyjechała, wraz z grupą uczniów Studia, do Gdyni, gdzie Gall objął dyrekcję Teatru Wybrzeże. Debiutowała tam w listopadzie 1946r. rolą Rybaczki w „Homerze i orchidei”, sztuce Tadeusza Gajcego. W 1947 r. zdała eksternistyczny egzamin aktorski w Studio Galla.
Po Teatrze Wybrzeże występowała kolejno w teatrach: im. Stefana Jaracza w Łodzi (1949-50), Dramatycznym we Wrocławiu (1950-53, 1957-64, 1981-82), następnie w teatrach warszawskich: Nowej Warszawy (1953-56), Komedia (1956-57), Narodowym (1964-69), Syrena (1969) i Współczesnym (1981-82).
Na dużym ekranie…
W 1953 r. Barbara Krafftówna zadebiutowała w filmie Jana Rybkowskiego, epizodem w „Sprawie do załatwienia”.
Krytycy filmowi uważają, że najlepsze swoje role zagrała u Wojciecha Jerzego Hasa – m.in. pełną liryzmu barmankę Zosię w „Złocie” (1961), wyniosłą i władczą postać pięknej Camilli de Tormez, macochy Paszeki w „Rękopisie znalezionym w Saragossie” (1964) oraz skromną postać Jadwigi w „Szyfrach” (1966). Za najwybitniejszą kreację Krafftówny uważa się postać aktorki Felicji, którą stworzyła w filmie „Jak być kochaną” (1962). Ten ostatni film przyniósł jej w 1963 r. nagrodę za wybitną kreację aktorską na festiwalu w San Francisco.
Inne role filmowe artystki to m.in.: Zofia Karpińska u Leonarda Buczkowskiego w „Deszczowym lipcu” (1957), Stefka u Andrzeja Wajdy w „Popiele i diamencie” (1958), u Kazimierza Kutza – Niura w „Nikt nie woła” (1960) i Barbarka w „Upale” (1964).
…i w telewizji
Aktorka wystąpiła też w kilku serialach telewizyjnych. Dużą popularność przyniosła jej rola Honoraty – żywiołowej dziewczyny z Koniakowa, którą zagrała u Konrada Nałęckiego w kilku odcinkach serialu „Czterej pancerni i pies” (1969-70). U Pawła Komorowskiego wystąpiła jako pani Makowiecka, siostra Wołodyjowskiego w „Przygodach pana Michała” (1969). W 1978 r. wcieliła się w polską turystkę, Irenę Strzałkowską u Andrzeja Konica w serialu „Życie na gorąco”, a w „Kłusowniku” (1980) Janusza Łęskiego wystąpiła jako pani Elżbieta, opiekunka do dzieci. Prawdziwą kreacją okazała się Leokadia w „Banku nie z tej ziemi (1993).
