Witold Sadowy stracił ojca i brata w powstaniu warszawskim. Dwa dni po zdobyciu Warszawy przez Sowietów wrócił do miasta i wraz z matką zajął się produkcją i sprzedażą papierosów.

Jego teatralnym debiutem była sztuka "Burmistrz Stylmondu" (reż. Ryszard Wasilewski) w Teatrze Miasta Stołecznego Warszawy, gdzie wcielił się w rolę Floriana w sztuce Maurice Maeterlincka. Sztuka miała swoją premierę 8 maja 1945. W następnych latach grał w teatrach warszawskich: Miejskich Teatrach Dramatycznych (1945, 1946–49), w Teatrze Polskim (1945–1946; 1949–1951), Teatrze Nowym (1951–1953), Teatrze Młodej Warszawy (1953–1957), Teatrze Klasycznym (późniejszym Teatrze Studio, 1957–1972), Teatrze Rozmaitości (1972–1988). Gościnnie występował także w Teatrze Ateneum. Po raz ostatni wystąpił na scenie 26 grudnia 1989 w roli Feldmarszałka w "Gałązce rozmarynu" Zygmunta Nowakowskiego.

Lata 80. Działalność publicystyczna

W latach 80. Sadowy rozpoczął działalność jako felietonista teatralny w warszawskich gazetach: „Życiu Warszawy”, „Życiu Codziennym”, „Słowie”, „Expressie Wieczornym” i w ukazującym się w Nowym Jorku „Nowym Dzienniku”. Jako emeryt od 1985 na łamach „Życia Warszawy”, a potem „Gazety Wyborczej”, zaczął publikować nekrologi zmarłych aktorów i reżyserów, dlatego był nazywany „Charonem, który przeprawia na drugi brzeg warszawskich aktorów”. Był autorem szeregu książek oraz artykułów na temat ludzi teatru i filmu, nazywany „kronikarzem życia teatralnego Warszawy”.

W uznaniu jego zasług Związek Artystów Scen Polskich nadał mu tytuł członka zasłużonego.

W styczniu 2020 stacja TVP Kultura wyemitowała reportaż Sto lat Witolda Sadowego z okazji obchodów stulecia urodzin, w którym publicznie oznajmił, że jest gejem. W marcu 2020 jego coming out spotkał się z odzewem w mediach ogólnopolskich i międzynarodowych. Od 1942 żył w związku z inżynierem Janem Ryżowem do jego śmierci w 1996.

Przeczytaj wywiad z Witoldem Sadowym w RDC:„Byliśmy obłąkani”. Odznaczenie w 100. urodziny Witolda Sadowego

Posłuchaj relacji z wieczoru jubileuszowego Witolda Sadowego: Nie tylko o muzyce: wieczór jubileuszowy Witolda Sadowego