Prof. Alicja Helman zainicjowała badania filmologiczne z perspektywy semiotyki, psychoanalizy i feminizmu. Była twórczynią studiów nad płcią kulturową na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wcześniej tworzyła filmologię na Uniwersytecie Śląskim. Dla ludzi zajmujących się filmem niezwykle cenne są jej prace: "O dziele filmowym", "Przedmiot i metody filmoznawstwa", "Podstawy wiedzy o filmie", "Historia myśli filmowej. Podręcznik". Alicja Helman była także współautorką liczącego 10 tomów "Słownika pojęć filmowych".

 

 

Urodziła się 19 maja 1935 roku w Radomiu. Po ukończeniu studiów muzykologicznych na Uniwersytecie Warszawskim, zajęła się naukowo muzyką filmową. W latach 1955-1973 pracowała w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie, była kierownikiem Zakładu Filmu i Telewizji Instytutu Literatury i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1973-1986) i Zakładu Filmu i Telewizji Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (od 1986 r.). Później kierowała Katedrą Teorii Filmu w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ (do 2007 r.) Ostatnio była profesorem w łódzkiej Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej.

Najważniejsze dzieła

Jest autorką monografii: "Urok zmierzchu. Filmy Luchina Viscontiego" (2001), "Ten smutek hiszpański. Konteksty twórczości filmowej Carlosa Saury" (2005), "Odcienie czerwieni. Twórczość filmowa Zhanga Yimou" (2010) – za którą otrzymała Nagrodę im. Bolesława Michałka, "Ścieżkami utraconego czasu. Twórczość filmowa Chena Kaige" (2012) oraz większości haseł 10-tomowego "Słownika pojęć filmowych" (1991-1998), którego była redaktorem. Była członkiem Polskiej Akademii Umiejętności Polskiego Towarzystwa Semiotycznego, Deutsche Gesellschaft für Semiotic Studies, International Association for Semiotic Studies.

Jak informuje Polski Instytut Sztuki Filmowej, wypromowała 44 doktorów. Zmarła w środę w wieku 85 lat.