Irena Sendlerowa. Bohaterka uhonorowana tablicą pamiątkową

  • 15.02.2019 22:01

  • Aktualizacja: 00:05 26.07.2022

W piątek na warszawskim Bródnie przy ulicy Siedzibnej 25 odsłonięto pamiątkową tablicę poświęconą Irenie Sendlerowej. W tym miejscu w latach 30-tych XX wieku mieścił się VI Ośrodek Opieki i Zdrowia. Tam Irena Sendlerowa opiekowała się bezrobotnymi i bezdomnymi z osiedla dla ubogich na Annopolu. 
Irena Sendlerowa urodziła się 15 lutego 1910 roku w Warszawie. Zmarła w 2008 roku. Na odsłoniętej tablicy umieszczono jej słowa "Czyniłam ludzką powinność".

Wybitny społecznik

Beata Michalec - historyk, prezes Towarzystwa Przyjaciół Warszawy podkreśliła, że Irena Sendlerowa była wybitnym społecznikiem, osobą zaangażowaną na rzecz pomocy ubogim i potrzebujących jeszcze przed drugą wojną światową. Dziś znana jest z tego, że ratowała żydowskie dzieci z Getta w czasie wojny. Natomiast była ona wychowana w duchu pracy społecznej, pracy u podstaw i tym kierowała się w swojej działalności jeszcze przed niemiecką okupacją. Według ekspertki, niesienie pomocy najuboższym w VI Ośrodku Opieki i Zdrowia to bardzo ważny okres w życiu Ireny Sendlerowej oraz w życiu mieszkańców Warszawy. Beata Michalec zaznaczyła, że na Annopolu mieszkali ubodzy, którzy w czasie kryzysu gospodarczego przyjeżdżali do Warszawy do pracy.

Pasja do pomagania innym 

Katarzyna Smoczyńska - Król - prezes Oddziału Miłośników Bródna Towarzystwa Przyjaciół Warszawy podkreśliła, że pasję do pomagania innym Irena Sendlerowa wyniosła z domu. Jej ojciec był lekarzem i zmarł na tyfus, którym zakaził się od swoich pacjentów. Katarzyna Smoczyńska - Król zaznaczyła, że historia jej wielkiej działalności na rzecz innych rozpoczęła się wtedy, gdy pracowała jako opiekun społeczny, zajmowała się matkami nieślubnych dzieci. - To był początek tego, co robiła podczas wojny, po prostu nie mogła przejść obojętnie obok każdego kto potrzebował pomocy - mówiła.

W czasie II wojny światowej Irena Sendlerowa uratowała w Warszawie około 2 i pół tysiąca dzieci z żydowskiego Getta. Po wyprowadzeniu z Getta szukała im schronienia w polskich rodzinach i sierocińcach prowadzonych przez siostry zakonne. Prowadziła dokumentację, aby żydowskie dzieci mogły po wojnie odszukać swoje rodziny.

Źródło:

IAR

Autor:

MT