Czym jest łuszczyca?

Łuszczyca jest trudną do całkowitego wyleczenia chorobą, której przyczyny i mechanizmy powstawania nie są aktualnie do końca znane. Głównymi objawami są przede wszystkim widoczne zmiany skórne, spowodowane - w najczęściej spotykanych odmianach tej choroby - zaburzeniami w procesie odnowy naskórka. Prawidłowo przebiegające procesy regeneracyjne powodują, że wymieniany jest on na nowy w cyklu, trwającym około 28 dni. Przy zaburzeniach spowodowanych łuszczycą, proces ten trwa zwykle niecały tydzień. W rezultacie martwe komórki nie mogą zostać skutecznie usunięte i tworzą charakterystyczne dla tego schorzenia łuski.

Pierwsze objawy łuszczycy są przy tym zwykle niewinne: na skórze pojawiają się niewielkie, swędzące grudki, które następnie rozrastają się, tworząc plackowatą powierzchnię, pokrytą srebrzystą warstwą łuszczącego się naskórka - blaszką łuszczycową. Choroba atakuje zwykle powierzchnię skóry w okolicach stawów (łokcie, kolana) lub owłosioną część głowy. Zdarza się również, że dotyka powierzchni, na której znajdowały się wcześniej większe blizny (na przykład po usuniętych tatuażach), ale może dotyczyć również jedynie paznokci. Schorzenie ma przy tym wiele odmian, co niekiedy znacząco utrudnia leczenie. Więcej dodatkowych informacji na temat łuszczycy przeczytasz w artykule: https://www.ducray.com/pl-pl/luszczyca, do którego zapraszamy. 

Łuszczyca - czynniki ryzyka

Mechanizm, który powoduje, że dana osoba choruje na łuszczycę, nie jest do końca poznany, jednak badania statystyczne pozwalają stwierdzić, kto potencjalnie powinien liczyć się z ryzykiem jej wystąpienia. Najczęściej wskazywana jest przy tym korelacja, związana z pokrewieństwem z osobami chorymi. Zakłada się więc, że spora część jej przypadków może mieć podłoże genetyczne. Co ciekawe, choroba ta, powszechna w populacji rasy białej, jest niemal całkowicie nieznana wśród niektórych narodów azjatyckich (np. Japończyków) oraz rdzennych mieszkańców Ameryki.

Pojawieniu się łuszczycy sprzyjają również niektóre czynniki zewnętrzne, związane ze środowiskiem życia. Należą do nich przykładowo:

• przewlekły stres lub silny wstrząs psychiczny,

• nadużywanie alkoholu,

• palenie tytoniu,

• przebyte infekcje,

• niewyleczone ogniska zapalne, na przykład zęby z próchnicą,

• przyjmowanie niektórych leków, stosowanych na przykład w leczeniu nadciśnienia,

• jednoczesne występowanie chorób, związanych z problemami z przemianą materii (dna moczanowa, cukrzyca),

• wszelkie zmiany hormonalne w organizmie.

Sama łuszczyca również może być przyczyną pojawienia się niektórych chorób - częste jest zwłaszcza występowanie wraz z nią schorzeń układu krążenia oraz niektórych spośród chorób metabolicznych. Niekiedy powoduje też dolegliwości w obrębie stawów (tak zwane łuszczycowe zapalenie stawów), a widoczne zmiany skórne wpływają niezwykle silnie na psychikę, powodując szereg problemów odbijających się na zdrowiu pacjentów.

Łuszczyca - leczenie

Leczenie łuszczycy powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza. Warto również zaznaczyć, że ma ono charakter długotrwały, a nawroty choroby są, niestety, zjawiskiem stosunkowo częstym. 

W większości wypadków wystarczające jest leczenie zewnętrzne. W trakcie pacjent aplikuje na miejsca dotknięte łuszczycą, środki złuszczające oraz leki redukujące stan chorobowy. W cięższych przypadkach konieczne jest przyjmowanie środków doustnych. Stosowane są w tym celu leki z różnych grup. Przyjmowanie niektórych z nich wiąże się z wysokim ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Ich użycie wymaga więc niezwykłej ostrożności oraz częstych wizyt kontrolnych u specjalisty, prowadzącego terapię.

Niekiedy w terapii łuszczycy używane jest również naświetlanie lampami UV (fototerapia), połączona z przyjmowaniem przez pacjenta substancji, powodujących zwiększenie wrażliwości skóry na promieniowanie. Wśród metod, wspomagających leczenie łuszczycy, wymienia się też kąpiele solankowe oraz psychoterapię.