Łosiowisko

Łosiowisko: zaszczytna posługa - życie i dzieło Hanny Chrzanowskiej

  • Piotr Szymon Łoś

  • 28.01.2018
  • 53 min 50 s

Krótki opis odcinka

- Zakończenie procesu beatyfikacji Służebnicy Bożej Hanny Chrzanowskiej (1902-1973) było możliwe dzięki udokumentowaniu cudownego uzdrowienia ponad sześćdziesięcioletniej kobiety, mającej pękniętego naczyniaka, będącej po zawale serca i sparaliżowanej, która – wedle opinii lekarzy watykańskich – za sprawą H. Chrzanowskiej w sposób „nagły” odzyskała zdrowie – powiedziała w „Radiu dla Ciebie” Helena Matoga, vice postulator w jej procesie beatyfikacyjnym. Wyniesienie na ołtarze Hanny Chrzanowskiej nastąpi 28 kwietnia w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach. Hanna Chrzanowska była pielęgniarką, oddaną całym sercem opiekunką chorych, ale także działaczką charytatywną, pedagogiem, instruktorką pielęgniarstwa oraz prekursorką pielęgniarstwa domowego i parafialnego. Urodziła się w Warszawie jako starsza córka prof. Ignacego Chrzanowskiego (1866-1940), historyka literatury i Wandy ze Szlenkierów (1876-1951). Część dzieciństwa spędziła zarówno w warszawskim Pałacu Szlenkierów (ob. Pl. Dąbrowskiego, ambasada Włoch), we dworze rodzinnym w podwarszawskiej Wiązownie oraz w Krakowie. - Ciocia Hanna raczej nie miała wpływu na religijność naszej rodziny w kontekście zmiany wyznania z ewangelicko-augsburskiego na katolickie. Konwersji dokonał już wcześniej nasz dziadek Karol Stanisław Szlenkier (1884-1944), katoliczką była też ciocia Zofia Szlenkierówna (1882-1939), a więc ugruntowanie rodziny w wierze katolickiej miało miejsce już dużo wcześniej, niż działalność cioci Hanny – powiedział Stanisław Szlenkier, chrześniak przyszłej beatyfikowanej. Z pewnością natomiast, postawa życiowa Hanny Chrzanowskiej, Zofii Szlenkierówny i wcześniejszych pokoleń tej rodziny wpływała na działalność kolejnych członków rodziny, na przykład Karola Ksawerego Szlenkiera (1921-1993), uczestnika powstania warszawskiego, zaangażowanego w reaktywowanie w Polsce Związku Polskich Kawalerów Maltańskich, organizacji katolickiej, prowadzącej wiele dzieł w sferze pomocniczości i opieki nad chorymi. Na życie i postawę Hanny Chrzanowskiej wpływ miały jej oba domy rodzinne: Szlenkierów, zamożnych przedsiębiorców – garbarzy i filantropów warszawskich, rzeczywiście pierwotnie wyznania ewangelicko-augsburskiego oraz ziemiański i głęboko katolicki dom Chrzanowskich. W obu rodzinach stosowano zasadę odpowiedzialności za drugiego człowieka, zwłaszcza tego, który potrzebuje pomocy lub jest chory. Można powiedzieć, że altruistyczne, wypływające także z religijności postawy Hanny Chrzanowskiej i jej ciotki Zofii Szlenkierówny, fundatorki warszawskiego szpitala dziecięcego na Woli, mają swe korzenie w historii kilku pokoleń przodków. Hanna Chrzanowska, jako pielęgniarka przyczyniła się do podniesienia znaczenia pielęgniarstwa w Polsce. Poprzez swoją szeroką działalność praktyczną, teoretyczną i pedagogiczną, pokazała adeptkom tego zawodu, że jest on przede wszystkim posłannictwem, którego nie można się wstydzić. Przeciwnie – bycie pielęgniarką jest zaszczytem. W swoim życiu doświadczyła wielu ciężkich chwil, ale i radości, gdy otrzymywała podziękowania i widziała ulgę u chorych, którymi wcześniej nikt się profesjonalnie nie zajmował. Przy czym, co ważne – nie chodzi tylko o czysto techniczne podejście do opieki, ale o widzenie w chorym drugiego człowieka, czującego, a cierpiącego, chorego, a także potrafiącego się uśmiechać. Gdy w wyniku ciężkiej choroby Hanna Chrzanowska zmarła, na jej pogrzebie ówczesny metropolita krakowski Karol kard. Wojtyła powiedział: „Dziękujemy Ci Pani Hanno, że byłaś wśród nas, że byłaś taką, jaką byłaś. Dziękują Ci za to opiekunki chorych, siostry zakonne, pielęgniarki, młodzież akademicka – cały Kościół krakowski. Dziękuję Ci za to jako biskup Kościoła krakowskiego. Byłaś dla mnie ogromną pomocą i oparciem”. W audycji Piotra Łosia udział wzięli: Helena Matoga, pielęgniarka, historyk pielęgniarstwa, vice postulator w procesie beatyfikacji Hanny Chrzanowskiej, Marzena Florkowska, publicystka Polskiego Radia Kraków, autorka m. in. książki „Radość dawania. Hanna Chrzanowska we wspomnieniach, listach, anegdotach” (Kraków 2010) oraz Stanisław Szlenkier, syn Karola Ksawerego i Anny z Podhorskich, chrześniak H. Chrzanowskiej. [gallery ids="216352,216353,216354,216355,216356,216357,216358,216359,216360,216361,216362,216363,216364"]  

Opis odcinka

- Zakończenie procesu beatyfikacji Służebnicy Bożej Hanny Chrzanowskiej (1902-1973) było możliwe dzięki udokumentowaniu cudownego uzdrowienia ponad sześćdziesięcioletniej kobiety, mającej pękniętego naczyniaka, będącej po zawale serca i sparaliżowanej, która – wedle opinii lekarzy watykańskich – za sprawą H. Chrzanowskiej w sposób „nagły” odzyskała zdrowie – powiedziała w „Radiu dla Ciebie” Helena Matoga, vice postulator w jej procesie beatyfikacyjnym. Wyniesienie na ołtarze Hanny Chrzanowskiej nastąpi 28 kwietnia w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach. Hanna Chrzanowska była pielęgniarką, oddaną całym sercem opiekunką chorych, ale także działaczką charytatywną, pedagogiem, instruktorką pielęgniarstwa oraz prekursorką pielęgniarstwa domowego i parafialnego. Urodziła się w Warszawie jako starsza córka prof. Ignacego Chrzanowskiego (1866-1940), historyka literatury i Wandy ze Szlenkierów (1876-1951). Część dzieciństwa spędziła zarówno w warszawskim Pałacu Szlenkierów (ob. Pl. Dąbrowskiego, ambasada Włoch), we dworze rodzinnym w podwarszawskiej Wiązownie oraz w Krakowie. - Ciocia Hanna raczej nie miała wpływu na religijność naszej rodziny w kontekście zmiany wyznania z ewangelicko-augsburskiego na katolickie. Konwersji dokonał już wcześniej nasz dziadek Karol Stanisław Szlenkier (1884-1944), katoliczką była też ciocia Zofia Szlenkierówna (1882-1939), a więc ugruntowanie rodziny w wierze katolickiej miało miejsce już dużo wcześniej, niż działalność cioci Hanny – powiedział Stanisław Szlenkier, chrześniak przyszłej beatyfikowanej. Z pewnością natomiast, postawa życiowa Hanny Chrzanowskiej, Zofii Szlenkierówny i wcześniejszych pokoleń tej rodziny wpływała na działalność kolejnych członków rodziny, na przykład Karola Ksawerego Szlenkiera (1921-1993), uczestnika powstania warszawskiego, zaangażowanego w reaktywowanie w Polsce Związku Polskich Kawalerów Maltańskich, organizacji katolickiej, prowadzącej wiele dzieł w sferze pomocniczości i opieki nad chorymi. Na życie i postawę Hanny Chrzanowskiej wpływ miały jej oba domy rodzinne: Szlenkierów, zamożnych przedsiębiorców – garbarzy i filantropów warszawskich, rzeczywiście pierwotnie wyznania ewangelicko-augsburskiego oraz ziemiański i głęboko katolicki dom Chrzanowskich. W obu rodzinach stosowano zasadę odpowiedzialności za drugiego człowieka, zwłaszcza tego, który potrzebuje pomocy lub jest chory. Można powiedzieć, że altruistyczne, wypływające także z religijności postawy Hanny Chrzanowskiej i jej ciotki Zofii Szlenkierówny, fundatorki warszawskiego szpitala dziecięcego na Woli, mają swe korzenie w historii kilku pokoleń przodków. Hanna Chrzanowska, jako pielęgniarka przyczyniła się do podniesienia znaczenia pielęgniarstwa w Polsce. Poprzez swoją szeroką działalność praktyczną, teoretyczną i pedagogiczną, pokazała adeptkom tego zawodu, że jest on przede wszystkim posłannictwem, którego nie można się wstydzić. Przeciwnie – bycie pielęgniarką jest zaszczytem. W swoim życiu doświadczyła wielu ciężkich chwil, ale i radości, gdy otrzymywała podziękowania i widziała ulgę u chorych, którymi wcześniej nikt się profesjonalnie nie zajmował. Przy czym, co ważne – nie chodzi tylko o czysto techniczne podejście do opieki, ale o widzenie w chorym drugiego człowieka, czującego, a cierpiącego, chorego, a także potrafiącego się uśmiechać. Gdy w wyniku ciężkiej choroby Hanna Chrzanowska zmarła, na jej pogrzebie ówczesny metropolita krakowski Karol kard. Wojtyła powiedział: „Dziękujemy Ci Pani Hanno, że byłaś wśród nas, że byłaś taką, jaką byłaś. Dziękują Ci za to opiekunki chorych, siostry zakonne, pielęgniarki, młodzież akademicka – cały Kościół krakowski. Dziękuję Ci za to jako biskup Kościoła krakowskiego. Byłaś dla mnie ogromną pomocą i oparciem”. W audycji Piotra Łosia udział wzięli: Helena Matoga, pielęgniarka, historyk pielęgniarstwa, vice postulator w procesie beatyfikacji Hanny Chrzanowskiej, Marzena Florkowska, publicystka Polskiego Radia Kraków, autorka m. in. książki „Radość dawania. Hanna Chrzanowska we wspomnieniach, listach, anegdotach” (Kraków 2010) oraz Stanisław Szlenkier, syn Karola Ksawerego i Anny z Podhorskich, chrześniak H. Chrzanowskiej. [gallery ids="216352,216353,216354,216355,216356,216357,216358,216359,216360,216361,216362,216363,216364"]  

Kategorie:

OGÓLNY OPIS PODCASTU

Łosiowisko

Historia, tradycje, zabytki, ciekawi ludzie. Dwory, pałace, wiejskie chaty, dworce kolejowe. Przyroda: rzeki, lasy, zwierzęta. Kultura, zróżnicowanie wyznaniowe i kulturowe, mniejszości narodowe. Literatura i opowieści ludzi wsi. A wszystko jak u Reja: między panem, wójtem i plebanem. Mazowsze, Podlasie, Kurpie, ziemia radomska. Regionalizm na tle kultury oraz historii kraju i narodu. 

Odcinki podcastu (586)

  • Drewnica – z historii lecznictwa psychiatrycznego na Mazowszu

    • 24.03.2024

    • 49 min 56 s

  • Z uczucia do Podlasia - Magdalena Stasiuk

    • 17.03.2024

    • 50 min 20 s

  • O Cecylii Plater-Zyberkównie

    • 10.03.2024

    • 52 min 50 s

  • Fabryka Fajansu w Iłży

    • 03.03.2024

    • 46 min 15 s

  • O Wincentym Witosie

    • 25.02.2024

    • 46 min 25 s

  • Dwory i ludzie na Mazowszu

    • 18.02.2024

    • 50 min 50 s

  • 11.02.2024

    • 11.02.2024

    • 49 min 06 s

  • Z wizytą u malarki: Elżbieta Radziwiłł

    • 29.01.2024

    • 49 min 07 s

  • Zwierzęta w lesie i obok nas

    • 21.01.2024

    • 48 min 33 s

  • 14.01.2024

    • 14.01.2024

    • 48 min 04 s

1
2
3
...
57
58
59