W płockiej katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, podczas odprawionej tam mszy świętej, wystawiono relikwiarz św. Zygmunta, ufundowany w XIV wieku przez króla Kazimierza Wielkiego. Św. Zygmunt jest patronem Kapituły Katedralnej Płockiej oraz tamtejszej parafii katedralnej.

- Zygmunt nie był świętym od kołyski. On w swoim życiu błądził, szukał, grzeszył. Dopuścił się nawet zbrodni na swoim synu Sigeryku. Tajemnica jego wielkości i zarazem świętości leży w tym, że umiał, jak król Dawid, stanąć w prawdzie przed Bogiem – podkreślił bp Marcinkowski, prepozyt Kapituły Katedralnej Płockiej. Jak zaznaczył, św. Zygmunt wyznając swoje grzechy umiał błagać o miłosierdzie, a postawa ta powinna być przykładem także dla współczesnych. - Niech dążenie do świętości będzie naszym codziennym zadaniem – wezwał bp Marcinkowski.

Św. Zygmunt

Św. Zygmunt był królem Burgundii w latach 516-524. Jego rządy przerwało zabójstwo syna Sigeryka z pierwszego małżeństwa, do czego namówiła władcę jego druga żona. Pokutując, Zygmunt wstąpił do klasztoru, który opuścił, by bronić swego kraju, gdy król Ostrogotów Teodoryk Wielki - dziadek Sigeryka - wypowiedział Burgundii wojnę. Po przegranej walce, Zygmunt został schwytany. Zginął wrzucony do studni wraz ze swoją rodziną. Według tradycji, woda w studni nabrała cudownej mocy uzdrawiania chorych, a samego Zygmunta zaczęto porównywać do starotestamentowego króla Dawida, który również odpokutował popełnione czyny.

Benedyktyni

Męczeńską śmierć Zygmunta upowszechnił zakon benedyktyński, doprowadzając w XII wieku do jego kanonizacji. W XIV i XV wieku św. Zygmunt był jednym z najbardziej popularnych świętych w całej Europie. Współcześnie jego kult, oprócz Polski i Francji, jest szczególnie pielęgnowany także w Szwajcarii i w Czechach.

Relikwie św. Zygmunta, fragment czaszki, sprowadził do stolicy swego biskupstwa w Płocku w 1166 r. biskup Roch Werner. W 1370 r. król Kazimierz Wielki w darze dziękczynnym za uzdrowienie z ciężkiej choroby ufundował na szczątki świętego relikwiarz, który jest przechowywany w skarbcu płockiej katedry Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Relikwiarz w formie hermy - popiersia wieńczy piastowski złoty diadem wysadzany szafirami, rubinami i perłami.

W XVI wieku biskup płocki Erazm Ciołek wprowadził do herbu tej diecezji barwy niebiesko-złote, nawiązujące do godła Burgundii i symbolicznie podkreślające związek św. Zygmunta z Płockiem, a także z całym Kościołem.