Jak opowiadał Badowski, pytania milenijne nie wzięły się znikąd. - Sto lat wcześniej David Hilbert zrobił podobnie. 23 maja 1900 roku opublikował 23 zagadnienia matematyczne, które wymagały rozwiązania - wyjaśniał. Jak mówił, zasadnicza różnica pomiędzy tymi pytaniami polega na tym, że Hilbert zakończył swoje wystąpienie stwierdzeniem - „musimy to wiedzieć i będziemy to wiedzieć”. - Do dziś nie udało się tego osiągnąć we wszystkich przypadkach - dodał Badowski.

Tłumaczył, że Instytut Claya uznał, że można znacznie przyspieszyć prace nad problemami milenijnymi. - Za rozwiązanie każdego z problemów ufundowano nagrodę w wysokości miliona dolarów - zaznaczył. Nie przyniosło to jednak oczekiwanych rezultatów. - Rozwiązany został tylko jeden z problemów – potwierdzono hipotezę Poincarégo. Udało się tego dokonać w 2003 roku - opowiadał Badowski.

Nierozwiązane problemy

- Problem polega na tym, że zostało sześć nierozwiązanych. Trzy z nich są ściśle matematyczne – są sformułowane językiem matematycznym i dotyczą matematycznych narzędzi – wśród nich jest hipoteza Bircha i Swinnertona-Dyera, czy hipoteza Riemanna. Dwa kolejne dotyczą ściśle fizyki - to równania Naviera-Stokesa i teoria Yanga-Millsa. Kolejny, najmłodszy problem milenijny, który wielokrotnie próbowano potwierdzić lub obalić, to hipoteza związana ze złożonością obliczeniową - wyliczał.

Badowski wyjaśniał, że to właśnie te konkretne zagadnienia zostały nazwane problemami milenijnymi, ponieważ to rozstrzygnięcie właśnie tych problemów otwiera worek z rozmaitymi odkryciami matematycznymi i nie tylko.