Uczestnicy uroczystości pogrzebowych podkreślali pracowitość Piotra Pawłowskiego, jego profesjonalizm i chęć niesienia pomocy innym. Przedstawiciele fundacji zapewnili, że będą kontynuować "jego dzieło stworzenia świata bez barier, świata dla wszystkich".

Naznacza, ale nie ogranicza

Założycielka i prezes Polskiej Akcji Humanitarnej Janina Ochojska podkreśliła, że Piotr Pawłowski zmienił wizerunek osób niepełnosprawnych. - Zabrakło nam osoby, która pokazywała, że to nie niepełnosprawność określa nasze życie. Ona oczywiście jakoś to życie naznacza, ale nie ogranicza. Piotr pokazał, że mając największe ograniczenie, jakie można mieć, można zrobić bardzo wiele dla innych. Taki był Piotr - wspominała.

Zaznaczyła też, że osoby niepełnosprawne są wdzięczne mu za to, że "potrafił przełamać obraz takiego nieszczęścia, które trzeba wspierać, trzeba mu pomagać, trzeba nim się opiekować". - Piotr był inny - podsumowała.

Kierownik Biura do spraw Osób niepełnosprawnych na Uniwersytecie Warszawskim Paweł Wdowik mówi, że Piotr Pawłowski, który był jego przyjacielem, imponował mu "normalnością". - On nie epatował swoją niepełnosprawnością - wyjaśnił. Dodał też, że potrafił z niej żartować, ale domagał się w sposób "bardzo profesjonalny" zmiany podejścia do osób niepełnosprawnych. - Zmiany miejsca osób niepełnosprawnych i zmiany ich roli w społeczeństwie, żebyśmy byli też ludźmi, którzy coś dają, a nie tylko żądają jakiś świadczeń, pieniędzy i pomocy - tłumaczył Wdowik.

Paraliż od 16 roku życia

Piotr Pawłowski jako 16-latek skoczył do rzeki i złamał kręgosłup. Całkowicie sparaliżowany, poruszał się na wózku i do codziennej egzystencji potrzebował asystenta. Mimo tego prowadził aktywne życie, niosąc pomoc innym. W latach 90. założył magazyn "Integracja" i został jego redaktorem naczelnym. Zainicjował także Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji oraz Fundację Integracja - działające na rzecz środowiska osób z niepełnosprawnościami.

Piotr Pawłowski latami pracował, by zintegrować osoby z niepełnosprawnościami ze społeczeństwem, likwidując wiele barier - nie tylko architektonicznych, ale przede wszystkim tych w ludzkich głowach. Tworzył kampanie społeczne, projekty edukacyjne, brał udział w tworzeniu prawa dotyczącego osób niepełnosprawnych.

Za swoją działalność otrzymał wiele nagród, między innymi Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nagrodę im. Andrzeja Bączkowskiego i nagrodę Totus.