Urodzona 5 lipca w 1932 r. Kazimiera Utrata rozpoczęła karierę aktorską w teatrach studenckich. W 1954 r. zadebiutowała w spektaklu "To idzie młodość" w warszawskim STS-ie, w którym występowała do 1969 r. Za wykonanie "Piosenki o okularnikach" do tekstu Agnieszki Osieckiej wyróżniono ją w 1963 r. na I Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

W latach 1968-2000 grała w Teatrze Polskim w Warszawie. Jej pierwszą rolą na tej scenie była Kobieta z orszaku Gwinony w "Lilli Wenedzie" Słowackiego w reżyserii Augusta Kowalczyka.

Po raz ostatni pojawiła się na scenie Teatru Polskiego w 2002 r. jako Praczka w "Przygodach Sindbada Żeglarza" Leśmiana w reżyserii Jarosława Kiliana.

Siedemdziesiąt ról

W filmie aktorka zadebiutowała w 1959 r. rolą gospodyni w filmie "Lotna" w reżyserii Andrzeja Wajdy. Miała w swoim dorobku ponad siedemdziesiąt ról filmowych i serialowych. Zagrała m.in. w takich filmach jak: "Wszystko na sprzedaż", "Kochaj albo rzuć", "Miś", "Polowanie na muchy", "Monidło", "Wśród nocnej ciszy" i "Galimatias, czyli kogel-mogel II".

Występowała również w serialach telewizyjnych, m.in. w "Zmiennikach", "Pannach i wdowach", "Bożej podszewce", "W labiryncie" i "Tygrysach Europy". Pojawiła się również w dwóch teledyskach grupy rockowej Lady Pank.

Po raz ostatni oglądaliśmy ją na ekranie w 2018 r. w roli Eugenii Zych w serialu telewizyjnym "W rytmie serca" w reż. Piotra Wereśniaka.

Teatr

Utrata zagrała także w czternastu spektaklach Teatru Telewizji, m.in. w Brechtowskim "Ten, który mówi tak, i ten który mówi nie" w reżyserii Konrada Swinarskiego, w "Vatzlavie" Mrożka w reżyserii Kazimierza Dejmka i w "Kordianie" Słowackiego w reżyserii Jana Englerta.

Na swoim koncie ma ponad osiemdziesiąt ról w spektaklach Teatru Polskiego Radia, z którym zaczęła współpracować w 1972 r. Mężem aktorki był kompozytor Marek Lusztig.

15 sierpnia br. miała wystąpić na placu Piłsudskiego w Warszawie w widowisku muzycznym "Wolność we krwi", mającym upamiętnić stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości.