Elżbieta Małanicz-Onoszko uhonorowana Orderem Uśmiechu

  • 17.12.2017 22:43

  • Aktualizacja: 13:58 30.08.2022

Pianistka, pedagog i społeczniczka Elżbieta Małanicz-Onoszko została uhonorowana Orderem Uśmiechu. Podczas uroczystości w Centrum Promocji Kultury w Warszawie jedna z wychowanek w poruszający sposób podziękowała laureatce orderu za serce, cierpliwość i danie szansy dzieciom potrzebującym wsparcia.
Podczas uroczystego, świątecznego koncertu Fundacji Latająca Akademia w Centrum Promocji Kultury na warszawskiej Pradze, niestrudzona pianistka, pedagog i społeczniczka Elżbieta Małanicz-Onoszko została uhonorowana Orderem Uśmiechu przyznanym przez międzynarodową kapitułę na wniosek dzieci.

Dekoracji dokonali członkowie kapituły: Barbara Kolago i Jacek Frankowski. W swojej laudacji jedna z wychowanek Elżbiety Małanicz-Onoszko w poruszający sposób podziękowała laureatce orderu za serce, cierpliwość i danie szansy dzieciom potrzebującym wsparcia. W dalszej części wieczoru wystąpili podopieczni Fundacji Latająca Akademia, założonej przez Elżbietę Małanicz-Onoszko. W uroczystości wzięli także udział artyści współpracujący z Fundacją, wybitna sopranistka Anna Mikołajczyk i pianista Wojciech Świętoński. Koncert został zarejestrowany przez Radio dla Ciebie i w najbliższej przyszłości jego obszerne fragmenty zostaną odtworzone na antenie RDC.

Elżbieta Małanicz-Onoszko to pedagog fortepianu i artystka chóru Filharmonii Narodowej, niestrudzona społeczniczka. Niemal całe życie zawodowe poświęciła umuzykalnianiu dzieci – zarówno tych uznanych za zdolne, jak i tych borykających się z różnorodnymi problemami rozwojowymi i niepełnosprawnościami (m.in. okołoporodowym porażeniem mózgowym, zespołem Downa, dziećmi autystycznymi, niedowidzącymi, czy nadpobudliwymi). Pomimo trudności ze znalezieniem lokalu i zdobywaniem materiałów dydaktycznych,Elżbieta Małanicz-Onoszko założyła w 1960 roku eksperymentalne studio muzyczne „Latająca Akademia”, które, po przekształceniu w fundację, prowadzi nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Ważnym momentem w historii jej studia był rok 1994, kiedy to wprowadziła zajęcia umuzykalniające autorską Metodą Ruchomych Kolorowych Nut jako część terapii dla dzieci niepełnosprawnych w Szkole Specjalnej „Dać Szansę”. Dorobkowi tej niezwykłej artystki-pedagoga poświęcono liczne publikacje w prasie, programy telewizyjne („Serce większe od domu” z 1977, „Zwyczajni-niezwyczajni” z 2000, „Portrety” z 2009), szereg wywiadów, a także prac magisterskich. Do uczniów Elżbiety Małanicz-Onoszko należą nie tylko uznani dziś artyści i muzycy (m.in.: Aleksandra Bugaj, Paweł Kamasa, Jarosław Kapuściński, Emilian Madey, Anna Marchwińska, Paweł Markuszewski, Marcin Rudziński), ale również całe rzesze wychowanków, którzy nie zdecydowali się podążać ścieżką kariery zawodowego muzyka, ale do dziś z wielkim sentymentem i wdzięcznością wspominają pierwsze lekcje fortepianu prowadzone przez Elżbietę Małanicz-Onoszko.

Źródło:

RDC